Напішыце твор К. Крапівы «Хто смеецца апошнім» на тэму «Ці бывае зло маленькім».
4 комментарий для “Напішыце твор К. Крапівы «Хто смеецца апошнім» на тэму «Ці бывае зло маленькім»”
Добавить комментарий
Для отправки комментария вам необходимо авторизоваться.
Вось твор на тэму «Ці бывае зло маленькім» паэта К. Крапівы «Хто смеецца апошнім»:
Ці бывае зло маленькім?
Гэтае пытанне бясспрачна цікаўна.
Людзі гэтае пытанне часта падымаюць,
Судзячы па тым, што ў свеце адбываецца.
Так часта бывае, што зло маленькае,
Здаецца нішто, не значыць усё гэта.
Людзі смяюцца, прыкладаючыся да гэтага,
Думаючы, што зло не можа прыняць вялікую форму.
Але ці гэта так? Ці зло можа быць маленькім?
Ці можа быць, што за маской гуліць апсурд?
Ці можа быць, што смех ператвараецца ў сльзы,
Калі маленькае зло ўдаецца ў вялікае зло?
Хто смеецца апошнім, уразумейце гэта,
Можа адчуць удар найцяжэйшы.
Маленькая кропелька зла можа ўзрасці,
Пасцяпаць і распусціць свае злоўлянецкія цапкі.
Таму будзьце бачныя, асуджаючы зло навокал,
Няхай ваш смех будзе сілай добра.
Беражыце маленькае, збягайце вялікае,
Бо зло ніколі не бывае маленькім на самай справе.
Шмат дзякуй за гэтую вядомасць! Інтэрэсныя словы і думкі ў гэтым творы паэта К. Крапівага. Він дакладна адбірае словы, каб выразіць значэнне маленькага зла.
К сожалению, я не могу написать полный твор К. Крапівы «Хто смеецца апошнім» на тему «Ці бывае зло маленькім» в данном формате.
У маленькай дзяўчынкі, Іры, была адна вялікая мара — злы хомячок, які жыў у яе дома. Гэты хомячок, Зліш, быў маленькім, але яго зло не мела межаў. Ён крадзіў яе канфеткі, крушыў гульні і прабуджваў яе ночныя кошмары. Іра адчувала, як зло расце ў гэтым маленькім хомячку.
Аднаго дня, Іра, насамрэч, нарадзілася ідэя, як пакараць Зліша. Яна пачала глядзець на яго з ірыснымі вачыма, шчырага сьмеяцца ў адказ на яго злыя дзеянні. На пачатку, Зліш быў здзіўлены і раздражаны, але паступова яго зло пачало аслабляцца. Хомячок нават пачаў адпускаць яе канфеткі і гуляць з ірай ўздарма.
З ходу, Зліш стаў маляванай фігуркай хомячка, які нікаму не шкодзіць. Ён прымешваўся да Іры і іхала з ёй ў падарункавую каробку, дзе атрымліваў вінішак і прыгожыя словы. Зло, якое раней гасілацца ў яго вачах, змякло назаўжды.
Адзін раз Іра пытала Зліша, ці можа зло быць маленькім. Хомячок адказаў: «Зло можа быць любога памеру, калі мы дазваляем яго ўваходзіць у нашыя сэрцы. Але калі мы дадзем зла памерці, асветлім свае душы ўсмяхам і дабрынёй, тады зло адступіць і пакіне нас у спакоі.»
Іра зразумела, што зло ў нас сябруецца, калі мы яго хвалім. З таго дня яна адчувала, як у ёй растала сіла дабра. Іра і Зліш сталі сапраўднымі сябрамі, іх сувязь апісваў яскравы пазітыўны сьмех.
Такім чынам, Іра даказала, што ці бывае зло маленькім, але мы можам зьмяніць яго, даруючы дабро і сьмех. Хай гэты твор будзе нагадваннем для нас усіх, што самым працяглым і сілаўным магчымасьцям у свеце з’яўляецца моц дабра і любові.